Leczenie choroby wieńcowej

Oprócz wysiłku fizycznego, istotne znaczenie w leczeniu choroby wieńcowej, ma farmakoterapia. Jak się okazuje posiada ona wiele zalet. Po pierwsze jest szeroko dostępna. Co więcej, można dzięki niej szybko uzyskać efekt leczniczy.

Istnieje wiele skutecznych sposobów leczenia choroby wieńcowej, od treningu fizycznego poczynając, na leczeniu farmakologicznym i chirurgicznym kończąc. Rodzaj stosowanego leczenia uzależniony jest od nasilenia objawów i stopnia zajęcia naczyń wieńcowych. W pierwszej kolejności zalecana jest zmiana stylu życia oraz leczenie farmakologiczne. Metody chirurgiczne rezerwuje się dla przypadków, które nie poddają się leczeniu zachowawczemu.  

• Wysiłek fizyczny 

Po wykonaniu próby wysiłkowej, lekarz ustala, w jakim stopniu chory może zwiększyć swą aktywność fizyczną, nie powodując jednocześnie bólu wieńcowego. Chory uczy się, jak kontrolować czynność serca i intensyfikować wysiłek, który pobudza tętnice wieńcowe do tworzenia krążenia obocznego i zwiększenia przepływu krwi w obszarach niedokrwionych. Oprócz wysiłku fizycznego, istotne znaczenie w leczeniu choroby wieńcowej, ma farmakoterapia. Jak się okazuje posiada ona wiele zalet. Po pierwsze jest szeroko dostępna. Co więcej, można dzięki niej szybko uzyskać efekt leczniczy.

•  Leczenie farmakologiczne 

Na rynku dostępnych jest wiele leków, które zapobiegają wystąpieniu objawów choroby wieńcowej. Wybór uzależniony jest od tego, czy współwystępują wraz z tym schorzeniem inne choroby, takie jak np. nadciśnienie tętnicze krwi.

Istnieją dwie grupy leków - azotany oraz antagoniści wapnia, które otwierają lub rozszerzają naczynia. Innymi słowy, dzięki nim zwiększeniu ulega ilość przepływającej krwi. To działanie obniża ciśnienie tętnicze, zmniejszając obciążenie serca i zwiększając dopływ krwi do mięśnia sercowego.

Trzecia grupa leków to tzw. beta- adrenolityki, łagodzą dolegliwości przez zmniejszenie działania noradrenaliny- nueroprzekaźnika, który przenosi sygnał z układu współczulnego do serca. Blokowanie tego sygnału zmniejsza obciążenie serca przez zwolnienie jego czynności i mniej intensywną pracę. Leki z grupy antagonistów wapnia chory przyjmuje codziennie, by zapobiec wystąpieniu bólu wieńcowego. Nitrogliceryna- najczęściej zalecany lek z grupy azotanów- jest używana zarówno w celu zapobieżenia napadowi bólu dusznicowego, jak i jego przerwania.