Choroba wieńcowa

Chorobę wieńcową charakteryzują nawracające bóle zlokalizowane w klatce piersiowej, za mostkiem, promieniujące do szyi, żuchwy, ramion i pleców. Charakter bólu bywa różny, ale najczęściej opisywany bywa jako uczucie gniecenia, ciasnoty, ciężaru, duszenia. Często towarzyszy mu przyspieszenie i spłycenie oddechu. Ostry ból wieńcowy może przypominać zawał mięśnia sercowego, jednakże trwa on krótko, co nie wskazuje na dokonanie się trwałego uszkodzenia serca. Stanowi jednak wyraźny sygnał wzrostu ryzyka wystąpienia zawału mięśnia sercowego.

Ból pojawia się wtedy, gdy mięsień sercowy nie otrzymuje wystarczającej ilości tlenu.

Najpowszechniejszą przyczyną choroby wieńcowej jest miażdżyca, prowadząca do zwężenia naczyń wieńcowych poprzez odkładanie się w ich ścianach złogów tłuszczów. Zwężone naczynia mogą być zdolne do dostarczenia utlenowanej krwi w ilości wystarczającej do prowadzenia zwykłej aktywności, ale w momencie większego obciążenia serca, np. podczas zwiększonego wysiłku fizycznego czy stresu, może dochodzić do niedoboru tlenu i niedokrwienia mięśnia sercowego

Prawdopodobieństwo wystąpienia choroby wieńcowej zwiększają takie czynniki ryzyka, jak palenia papierosów, występowanie zawałów mięśnia sercowego w rodzinie, podwyższone wartości ciśnienia tętniczego, podwyższony poziom cholesterolu, cukrzyca.

Ostry napad choroby wieńcowej może wywołać ciężkostrawny posiłek lub ekspozycja na zimno, ponieważ wtedy krew naczyń wieńcowych przemieszcza się do innych części organizmu.

Niektórzy ludzie odczuwają bóle podczas odpoczynku lub snu. Ten rodzaj choroby wieńcowej jest czasami spowodowany przez skurcz naczynia, zwykle w miejscu zwężenia wywołanego odkładaniem się złogów tłuszczu. Często ten rodzaj choroby wieńcowej określany jest jako niestabilna choroba wieńcowa, która jest ostrzegającym sygnałem bezpośredniego zagrożenia zawałem mięśnia sercowego.

Spośród badań diagnostycznych istotne znaczenie ma koronarografia. Jest ona radiologiczną metodą badania naczyń wieńcowych z zastosowaniem środków cieniujących, wprowadzanych przez cienki, giętki cewnik umieszczony w tętnicy udowej w pachwinie i przesuwany do serca.